Rozdzial 35

Gracja
Czemu nagle wszyscy się na nią uwzięli? Ona chce sobie tylko w spokoju pomyśleć, a okazuje się, że z jakiegoś niewiadomego powodu ludzie chcą się z nią spotykać. Dobrze, że chociaż u Angelii był ten jej chłopak i Gracja nie musiała znosić gadaniny swojej przyjaciółki, gdyż ta na pewno nie dałaby jej spokoju.
Nie. Nie będzie się z nikim teraz spotykać. Może zrobi sobie wolne na dzisiaj wieczór? Może zrobi coś czego tak bardzo dawno nie robiła? Kiedyś.. jakiś czas temu jeszcze przed przystąpieniem do warszawskiego Plastyka, Gracja chodziła do publicznej szkoły, z której została wydalona.. wtedy w tym okresie miała swoje towarzystwo, z którym często imprezowała  z różnych przyczyn. Niedługo później zerwała ze wszystkimi kontakt.. ale to już inna historia.
Nadal jednak pamiętała uczucie wyzwolenia jakie dawało jej wtedy towarzystwo. Razem stanowili naprawdę świetną paczkę i gdyby nie Daniel, może nadal by się przyjaźnili. Dzień, w którym Daniel zobaczył, że coś jest z Gracją nie tak był początkiem końca „super paczki”, jeśli można tak to nazwać. Gracja była mu za to jednocześnie wdzięczna jak i nie mogła mu tego wybaczyć.
Nie, nie będzie teraz wspominać. Wspomnienia nie są dobre, coś co było kiedyś nie może się powtórzyć, bo już się stało prawda? No.
Tak właśnie myśląc wstała i udała się do niedużej szafy, z której niemal natychmiast wyciągnęła szare przecierane jeansy i czarną, mgiełkowatą bluzkę na ramiączkach. Pociągnęła za sznurówki swoich czarnych, zwykłych trampek i powlokła je do łazienki, gdzie stanęła i przyjrzała się sobie uważnie.
Czy ona się zmieniła? Czy fakt, że poznała osoby, które zawsze chciała poznać  choć trochę ją zmienił? Co prawda nadal wyglądała.. no niby tak samo, ale jednak czuła się trochę inaczej. Może przybyło jej piegów? Przybliżyła się do lustra i zlustrowała spojrzeniem wszystkie, te, które miała na twarzy. Nie. Miała ich tyle co zwykle. Pokręciła głową z rezygnacją i wzięła do ręki tusz.
Cała wyszykowana wyszła przez drzwi od pokoju i dosłownie wpadła na Lidię.
-Wychodzisz? – Mała, popatrzyła na nią krzywo.
-A Ty wchodzisz? – Gracja uśmiechnęła się promiennie. –Ups, nikogo u nas nie ma.

[WŁĄCZ MUZYKĘ]

Tell em that is my birthday
Tell em that is my birthday
Tell em that is my birthday

Po czym zwinnym ruchem ominęła Lidię i wyślizgnęła się poza obręb budynku. Zmierzała do jednego miejsca, które swoją drogą znała jak własną kieszeń. Wyszła z domu z postanowieniem, że na jeden dzień wróci do dawnej siebie. Żadna dyskoteka jeszcze nikomu nie zaszkodziła.

Jazz it up, jazz it up

Kiedy była już pod samym klubem, poczuła na plecach lekki dreszcz. Z zimna? Może..  A może nie.. sama nie wiedziała, dokładnie, ale było to bardzo dziwne uczucie.

How do you do, calling me the queen, baking cream
Blow your dreams, blow your dreams, blow your dreams away with me
Blow your dreams, blow your dreams, blow your dreams away with me
So yummy

Z wahaniem przestąpiła próg. I od razu uderzyła ją fala. Wszędzie byli ludzie. Grację poraził elektryczny prąd, poczuła się jakby małe iskierki przeskakiwały przez jej ciało. Tak dawno nie tańczyła! Gracja uwielbiała tańczyć, bawić się, pośród tłumu ludzi, którzy tego jednego wieczora robią to samo i nie myślą o niczym innym. Przyjemna pustka, bez żadnych zmartwień i problemów zaczęła rozlewać się po jej głowie, wraz z dźwiękiem pierwszej piosenki. Niemal z piskiem pobiegła na parkiet.

Jazz it up, jazz it up

Gracja nie bardzo wiedziała co teraz leci, ale szczerze, a nie trochę jej to nie obchodziło. Liczyło się to, że znów czuje w sobie, tą wolność od wszystkiego i wszystkich.

It's all I wanna do, come and dance with me, pretty please
Blow your dreams, blow your dreams, blow your dreams away with me
Blow your dreams, blow your dreams, blow your dreams away with me

Nie czuła nic oprócz, tłumu, który ją otaczał, ale to akurat było miłe. Bo w zasadzie, czy ktokolwiek zastanawia się nad czymkolwiek tańcząc? Chyba nie.. To chyba nie możliwe. Kątek oka zauważyła, jak ktoś do niej podchodzi i bierze ją za ręce, z zamiarem tańczenia. Uśmiechnęła się, tylko. Nie przeszkadzało jej to.

Tell em that is my birthday
Tell em that is my birthday
Tell em that is my birthday
When I party like that
Every night's my birthday
They dont know, so it's okay
Tell em that is my birthday
When I party like that

[WYŁĄCZ MUZYKĘ]

Chwilę potem muzyka dobiegła końca, a Gracja otworzyła oczy i spojrzała na partnera. Leniwy uśmiech szybko przeszedł w zdumienie i szok, a na jej twarzy zaczął malować się strach.
-Georgina?
Opuszkiem palca dotknęła twarzy. Miała wrażenie, że cała krew jaka tam była, dawno odpłynęła. On także zauważył ją dopiero teraz. Gracja dobrze wiedziała dlaczego, bo sama to robiła: nie zwracała uwagi na otoczenie. Chłopak patrzył na nią dziwnie, na jego twarzy dokładnie można było zobaczyć mieszane uczucia. Gniew, chłód, zaskoczenie i.. ulgę? 
-Dennis. – Wymamrotała Grace i spuściła wzrok na własne ręce, nadal splecione z jego dłońmi.

Merida

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Dodaję nowy, bo udało mi się coś napisać, a poprzedni był bardzo krótki. Mam nadzieję, że wam się spodoba. 

Wszelkie pytania możecie zdawać na asku, lub pod rozdziałem, ale tam prędzej wam odpowiemy. 

To ja zawsze dodawałam i dodaję podpisy pod rozdziały, gdyż zajmuję się wszelkimi sprawami technicznymi na blogu. 

~Gracja.